Voor we verder gaan, eerst nog wat over de Argentijnse keuken. Naast parilla en asados, vind je overal milanesas (schnitzels, zo of tussen een broodje) en suprema de pollo (kippenschnitzel). Ook pasta en pizza verkopen ze overal, doch niet altijd even lekker ... En empanadas natuurlijk, gevuld met om het even wat. Vis en gekookte groentjes zijn zeer zeldzaam en na 4 weken, missen we ze wel.
Dulce de leche en Alfajores zijn 2 andere Argentijnse favorieten. Het eerste vind je op de boterham, tussen de koffiekoek en de churros, in de alfajores, bij ijs, ... Het 2e is een soort koek met laagjes, maar ook daar zijn we niet zo voor te vinden. Qua koeken en chocolade hebben ze hier niet echt veel te bieden.

Dag 228 arriveren we 's morgens om 8u30 in San Juan. Het is zondag en het stadje lijkt nog te slapen. Ook hier is het nog volop zomer, enkel de gele bladeren die hier en daar aan de bomen hangen doen vermoeden dat het binnenkort herfst wordt. In de stille straten gaan we op zoek naar een tourbureau of autoverhuur, maar alles is gesloten (behalve de carrefour). Heel de dag blijft het stilletjes dus ipv op uitstap te gaan, houden we zelf siesta (in ons bed, met friends op tv). Ook 's avonds is er nog steeds niets te zien, maar het lukt ons wel een auto te huren dus kunnen we morgen toch op weg. We hebben een lange tocht voor de boeg naar Ischigualasto, aka Valle de la Luna, aka Tierra del Dinosaurios. Om 6u 's morgens zoeken we in de pikkendonkere onze weg de stad uit. Ook hier passeren we enkele politieposten. We rijden oostwaarts dus in de verte zien we het langzaam licht worden terwijl de uren voorbij glijden. Gelukkig ligt de weg er hier goed bij (geen nieuw Salta avontuur, hoewel we wel door enkele riviertjes moeten, dat vinden ze hier blijkbaar handiger dan bruggen te bouwen) en na 4u rijden bereiken we een van de belangrijkste dino-opgraafplaatsen ter wereld. Op ontdekking in dit merkwaardige woenstijnlandschap (waar 3 era's te zien zijn in het landschap) rijden we langs prachtige rotsformaties (waaronder een champignon en een onderzeeër), maanlandschap (waar we toch even een kleine immitatie van man op de maan moeten uitvoeren), rode canyons, ... We zien ook guanaco's en een vos!
We hebben jammer genoeg geen tijd meer om ook naar Talampaya te rijden, maar ook de terugweg is zeer de moeite: nu het licht is, beseffen we pas hoe enorm groot, uitgestrekt en leeg dit landschap is. We kunnen km´s ver zien en zien er ... niets. Af en toe hebben we het gezelschap van enkele condors of arenden en we zien ook iets renkoekoek-achtig op de weg zitten ('meep meep').

De volgende dag zitten we weeral op de bus, deze keer voor een korte rit naar Mendoza. Mendoza ligt in een bekende wijnregio en we hadden dus een groen landschap verwacht, maar ook hier zitten we nog steeds in de woestijn (irrigatie met Andes water verklaart de lekkere druiven). Dit is ook de eerste grote stad die we in lange tijd aandoen. We verkennen ze in de namiddag en dat betekent siesta, dus alles is toe. We slenteren wat rond op de plaza´s (Independenzia, España met Andalousische azulejo´s, Italia) en bekijken het justitiepaleis en het parlement. Wanneer we 's avonds na het eten langs Av. Sarmiento wandelen is het overal gezellig druk. De siesta lijkt voorbij te zijn ...
Dag 231 verkennen we enkele van de hoogste bergtoppen in de wereld (en de hoogste buiten Azië) langs de Alta Montaña route. Via RN 7 (die tot Santiago, Chili loopt) rijden we de stad uit en al gauw zien we de gletsjers glinsteren op de toppen van vulkaan Cerro Tupungato (6570m) en op Cerro Aconcagua (6959m). We rijden door woestijn en barre heuvels, komen 1 groene vallei tegen en rijden daarna door Uspallata Valley (waar 7 years in Tibet werd gefilmd). We stoppen bij enkele mooie lookouts, bij de brug waar het bevrijdingsleger van San Martin over marcheerde (nee, voor de rest is er daar niets te zien), en rijden dan de pas op naar 4200m. Er staat een groot beeld van Cristo Redentor en we springen even binnen in Chili, maar niet lang want de wind bovenaan is ijzig koud. Op de terugweg stoppen we nog bij Puenta del Inca, zo genoemd omdat de Inca´s de eerste waren die deze warmwaterbronnen (met bepaalde mineralen waardoor er een natuurlijke oranje-witte brug is ontataan) gebruikten. De Inca route liep hier immers vlakbij en we zien ook enkele shelters die ze gebruikten op hun weg. Verder zien we nog enkele verlaten skiliftjes voor we terugrijden door deze indrukwekkende valleien.

Dag 232, een hoogst interessante dag. We gaan enkele wijngaarden bezoeken in de omgeving van Mendoza en krijgen daarbij het gezelschap van Bryan, een Amerikaanse oorlogsveteraan, rancheigenaar met eigen helikopter en jager die graag over zichzelf en zijn reizen/jachtavonturen vertelt. We starten in La Rural, waar we in het museum zien hoe 400 jaar geleden de wijn werd gemaakt. Daarna gaan we naar de familia Zuccardi. We krijgen een rondleiding bij het wijnmaakproces en wat het verschil maakt tussen hun gewone wijnen en hun topwijnen. Ook hier worden alle druiven met de hand geplukt en ze hebben ook een innovatiekamer waar ze van alle nieuwigheden uitproberen: andere druiven, 's morgens t.o.v. 's avonds oogsten, ... Ook het wijn proeven is hier uitstekend: onze Engelse gids Jo legt goed uit wat/hoe we moeten kijken, ruiken en proeven.
Ondertussen heeft onze Amerikaan, die een tijdje in Duitsland heeft gewoond en nog steeds enkele maanden per jaar terugkeert (om te jagen natuurlijk) het gezelschap gevonden van een Duits koppel dat ook jaagt en hij toont graag zijn kennis van de Duitse taal. Daardoor gaan we na een wandeling door de wijngaard met zijn vijven aan tafel waar we lekkere parilla krijgen met bijpassende wijnen. Bovendien zijn de conversaties heel boeiend (hoewel we niet zo thuis zijn in de jachtwereld), iedereen heeft ook leuke reisanekdotes (en niemand is erg in de wolken over Indië) en we ontdekken dat we met mr. Walther zelf aan tafel zitten. Een hele leuke dag!

Er volgen nog 2 relaxdagjes in Mendoza. 1 in de Termas Cacheuta (warmwaterbaden prachtig gelegen tussen de bergen) en de dag erop in Parque San Martin. We hebben ons ondertussen helemaal aangepast aan het Argentijnse ritme: sinds onze wijntour eten we ´s middags uitgebreid warm en ´s avonds nog iets klein. Dan gaan we tenminste niet met een overvolle maag slapen (de restaurants openen immers pas rond 21u). 's Avonds stappen we weeral de bus op richting Buenos Aires.