Dag 158 rijden we van Twizel naar Dunedin waar we eerst kort het stadje bekijken dat nog veel Victoriaanse gebouwen heeft, zoals het prachtige station. We drinken nog een theetje tot het 16u is, want dit is het moment dat het strand in actie komt ...
We rijden daarvoor naar Otago, het schiereiland aan Dunedin, via een weg langs de baai die vlak naast het water loopt en waar veel 'kerstboom'-bomen - de officiele naam ontglipt ons - nog in bloei staan met felrode bloemen. We gaan naar Sandfly Bay dat is genoemd naar het rondvliegende zand en gelukkig niet naar de gelijknamige bijtende vliegjes (wat we eerst vreesden). Het strand en de duinen zijn prachtig, het zonnetje schijnt en het is aangenaam warm en bovendien zijn we hier in de thuisbasis van de geeloog pinguin. Al gauw ontdekken we ook enkele andere bewoners: zeeleeuwen!

Een zeeleeuw ligt te slapen op het strand en wordt wakker geschrikt telkens er een golf tot bij hem rolt. Al snel komt er een tweede aangezwommen om zijn tamme vriend wat te porren. We wandelen voorzichtig voorbij (we willen immers niet gebeten worden), maar de tweede zeeleeuw glijdt terug het water in en lijkt ons te volgen ... en af en toe komt hij op gelijke hoogte met ons het water uit. We zijn er zelfs van overtuigd dat hij ons aankijkt! We blijven dan stil staan, klaar om weg te lopen indien nodig. Zo ver komt het gelukkig niet: na enkele keren aan wal te zijn gekomen, zwemt hij verder door naar zijn makkers verderop op het strand.

En dan gebeurt het ... op minder dan 30 meter van ons loopt er een pinguin vanuit de zee het strand op richting duinen! We hurken neer zodat we hem niet afschrikken en kijken gefascineerd toe. Hij loopt wel grappig met zijn staart die op een eendegat lijkt - naar achter uitstekend - waardoor hij nog meer waggelt.
Wanneer hij weg is, gaan we naar zijn sporen kijken in het zand. Er lopen er nog verscheidene andere: dit lijkt een ideale plek om ons in de duinen te verstoppen en te wachten ... en jawel, er komt er nog een tweede aangewaggeld op minder dan 20 meter van ons! Wauw!!

Daarna wandelen we verder richting de hideout, maar ons pad wordt geblokkeerd door 3 actieve zeeleeuwen waar we niet voorbij durven. Lies zet zich op een boomstam om toe te kijken ... en verschiet! Op amper 2 meter ligt er een vierde zeeleeuw te slapen. In camouflage, want zijn huid heeft dezelfde kleur als de boomstam waar hij naast ligt. We gaan dan terug naar onze eerste schuilplaats, maar er komen geen pinguins meer: er staan immers 3 Aziaten midden op het strand, daar waar de pinguins aan land komen, te wachten: dommeriken. Nu durven de pinguins immers niet meer uit het water te komen.

Wat een heerlijke en wonderbaarlijke namiddag. En het is nog niet gedaan, want 's avonds gaan we op zoek naar de blauwe pinguin op Pilot Beach. Blauwe pinguins komen hieraan land wanneer de nacht valt (21u schatten we in). Ze verzamelen zich eerst in de zee, waar ze heel de dag eten hebben gevangen voor hun partner en jong(en). De pinguins komen dus in groep aan land, drogen dan een 10-tal minuutjes op voor ze de duinen opklimmen naar hun hol. Hun partner en jong(en) beginnen dan te roepen zodat ze hen kunnen terugvinden.

Dat klinkt veelbelovend en als we ons dan tussen de duinen op de grond zetten, kan het zijn dat ze vlakbij ons passeren. Maar ... de voorbije dagen kwamen de pinguins vrij laat aan land en ook wij wachten en wachten ... tot het eigenlijk te donker is om veel te zien. Wanneer de pinguins komen aanzwemmen, zie je enkel een zwarte vlek en opspattend water. We zien ze echter nietnaar de duinenkomen en moeten wachten tot een tweede groep pinguins arriveert (het is dan al 22u30). Plots horen we een krakend geluid/gebek vlakbij ons en onderscheiden we 2 mini zwarte wezens op 1.5 meter van ons (dus daarom benadrukte men dat we moesten opletten om er niet op te stappen: zo klein waren ze). Wanneer we terug naar de auto lopen, passeren we nogeen mini pinguin die hard aan het roepen/kraken is naar zijn partner.
Een beetje teleurstellend omdat het zo donker was, maar toch een heel merkwaardig en geslaagde avond.

Dag 159: we keren terug naar Pilot Beach, maar deze keer op zoek naar albatrossen. Voor 45 dollar pp kan je ze van dichtbij bestuderen, wat we wat prijzig vinden. We wandelen naar de kliffen waar we ook in de verte enkele albatrossen zien vliegen en 1 scheert er vlak boven ons voorbij. Verder zijn er ook veel meeuwen te zien (zoals gewoonlijk) en ook aalscholvers (spotted shag). Enkele dagen later ontdekken we dat we ook van vlakbij een variant van de albatros hebben gezien en dat zonder er 45 dollar voor te betalen.

's Middags rijden we terug naar Dunedin op zoek naar Tunnel Beach, dat we vrij snel vinden dankzij onze uitstekende navigatietalenten :-) .Door de weien wandelen we naar de rand van de kliffen die groots en prachtig zijn. Ze zijn zacht gepolijst door wind en regen en doen ons denken aan de Great Ocean Road: er is een Arch, Apostelen, ... Via een met de hand uigehouwen tunneltje kan je tot het ingesloten strand geraken waar de kliffen hoog boven ons uitsteken. Heel indrukwekkend! Terug boven wandelen we nog naar de rand van de klif waar we hoog boven de zee staan en de wind om ons heen blaast.

We vervolgen onze weg en kiezen de Southern Scenic Route richting Catlins. We kamperen in Newhaven vlak naast de baai, waar we een grote zeeleeuw (of was het zeeolifant) zien slapen.

Dag 160 starten we in Nugget Point: 'de weg naar de vuurtoren, met aan beide kanten een diepe afgrond naar de woeste oceaan, is adembenemend en met het zicht op verticale rotsformaties waar de golven tegenaan beuken'. We kunnen het zelf niet beter formuleren. We zien er ook veel vogels: aalscholvers, pijlstormvogels en een grappige witte vogel, naam onbekend.

De Southern Scenic Route volgt verder kust en regenwoud (misschien dat hier daarom heel de dag regent) en we stoppen bij Curio Bay waar bij laagtij de overblijfselen te zien zijn van 180 miljoen jaar oude 'gefossiliseerde' bomen uit het Jura-tijdperk (de dino's dus). De boomstammen lijken versteend en eengeworden met de rotsen daar.
Tot onze verbazing zien we verderop 2 zwart-witte vlekken op 1 van de rotsen ... ja, het zijn onze vrienden de geeloogpinguins! We vinden het raar dat we ze op deze tijd zien (14u), maar misschien raakten ze de rots niet meer goed af o.w.v. het laagtij? Of blijven ze uit de koude zee omdat ze aan het ruiven zijn (dat ze in een bepaalde tijd van het jaar doen)? In ieder geval kunnen we ze hier van heel dichtbij bekijken en we kijken dan ook gefascineerd toe hoe ze zich gedragen: ze zijn heel lenig en buigen hun hoofd/bovenlichaam naar alle kanten heel diep, ze krabben zich met hun bek, we zien hoe de ene de andere pinguin voedt en de kleinste pinguin laat 2x zien hoe ze naar het wc gaan.

Onze weg gaat vandaag tot Invercargill (een nietszeggend stadje, maar het grootste van heel deze regio). We zeggen de Catlins vaarwel en kijken uit naar het wilde, groen en ruige Fiordland.