Het is dag 135 en met een half uur vertraging kunnen we opstijgen richting Nieuw-Zeeland! Vaarwel Australië en hopelijk ook vaarwel regen! In de luchthaven staat er een lange rij aan de paspoort controle en customs: onze keukenkruiden mogen binnen maar bij onze schoenen trekken ze toch even hun wenkbrauwen op. Al goed hebben we onze zware stapbotinnen al vanuit Thailand naar huis opgestuurd, anders hadden we ze waarschijnlijk daar moeten achterlaten. Het is ondertussen al middernacht en er staat een lange rij bij de luchthavenshuttle. Dan maar een taxi delen met 2 Duitsers en 2 Zweden. Om 2u arriveren we in Auckland en naar goede gewoonte slapen we eerst goed uit voor we de stad in trekken.

Auckland, City of Sails, is helemaal omgeven door water en dit levert prachtige foto's en mooie wandelingen. We passeren een haventje dat ons aan 'het eilandje' (maar dan gezelliger) doet denken en waar we gezellig iets eten, we verkennen de haven per boot, bezoeken het vulkanisch eiland Rangitoto waar felblauw water en wit zand mooi afsteken tegen de zwarte rotsen, nemen de ferry naar Devonport, ... Naast alle wateractiviteiten willen we ook graag naar het tennis gaan kjiken, Wickie komt hier immers haar titel verdedigen. Na een lange zoektocht (we worden van hier naar ginder gestuurd) blijken er echter geen tickets meer te zijn. Jammer, want als wij zouden supporteren, had ze zeker de finale gewonnen ;-)

Ook hier in Nieuw-Zeeland plannen we een rondreis met een soort van campervan. Omdat er tijdens de kerstvakantie niets meer vrij is, besluiten we toch al maar een auto te huren zodat we de westkust van Auckland kunnen verkennen. We rijden eerst langs Mt Eden: Nieuw-Zeeland is een heel nieuw land en er is hier nog overal veel vulkanische activiteit en Mt Eden is daar een overblijfsel van, een grote krater in het midden van de stad. We hebben er ook een weids zicht op de stad met het water langs alle kanten errond.
Vervolgens trekken we naar de Waitakere Ranges. Dit is een prachtige kuststreek met vulkanische rotsen die grillig afsteken tegen de bossen, het strand, de duinen en het helmgras. De meeste stranden hier hebben ook zwart zand, heel speciaal. We bezoeken Te Henga of Bethells Beach, Piha en Karekare: afgelegen stranden midden in de natuur. Ook The Piano en Xena zijn hier al eens gepasseerd. In Piha verblijfen we in een prachtig hostel met een kabbelend beekje in de tuin, zicht op de bergen, strand vlakbij ... wat is het leven toch heerlijk.

Op 7/1 mogen we onze Jucy Crib oppikken. Hij is wat kleiner dan verwacht en stinkt naar kuisproduct, maar we kunnen nu wel onze rondreis starten. Onze eerste bestemming is Coromandel, een schiereiland met idyllische stranden en baaien, helderblauw water, een limestone kust met groene heuvels en bossen in het achterland. We volgen de Pacific Highway die langs de kust slingert en het ene prachtige panorama na het andere biedt (in tegenstelling tot de Grand Pacific Drive in Australië).
We slapen (voor schandalig veel geld want het is hoogseizoen) in Cooks Beach en de volgende morgen trekken we vroeg op pad naar Cathedral Cove. Deze wandeling brengt ons langs en op de kliffen waar de panorama's wederom prachtig zijn. Bovendien staat de Pohutokawa, de Nieuw-Zeelandse kerstboom, in bloei waardoor ze een dieprode gloed hebben. Cathedral Cove is ontstaan waar het water in de limestone rots een grote doorgang heeft gemaakt en daardoor lijkt het op het gewelf van een kerk. Ondanks het vroege uur voelen we de zon al branden, dus we trotseren dapper het koude water. De stroming is hier echter enorm sterk dus na enkele grote golven beslissen we toch al om aan de terugtocht beginnen met Hot Beach in het vooruitzicht. Op enkele plaatsen op dit strand wordt het water 2 km onder de grond verwarmd door vulkanische activiteit en als je bij laag tij een put graaft, kun je dus genieten van een warm bad ... Te warm wat ons betreft: volgens de infoborden kan het water tot 60 graden worden. Snel maar terug afkoelen in de zee dan, tot we kwallen ontdekken en toch maar beslissen te zonnen op het strand voor de rest van de middag.

's Avonds rijden verder zuidwaarts richting Te Ahore. Onze volgende bestemming ligt immers vlakbij en heeft zoals vele plaatsen hier een naam in K3-taal: Matamata. Daar gaan we richting Midden Aarden: Hobbiton. We mogen er helaas niets over vertellen, maar we kunnen al wel zeggen dat binnenkort de film 'the hobbit' er aan komt, dus er was best wel veel te zien. Bovendien was het prachtig gelegen: glooiende heuvels in een stralend zonnetje vol schaapjes zover je kan zien. We hebben ook de lammetjes mogen eten geven en kwamen zo tot de ontdekking dat ze juist zo voelen als onze mat thuis in Wilrijk.

Na onze lunch (met schaapjes op de achtergrond) rijden we richting Waitomo in The King Country. 's Avonds verkennen we al Ruakuri waar we wandelen doorheen wouden, tunneltjes en grotten vol glimwormen, daar staat deze regio om bekend. De volgende dag verkennen we deze grot in een binnenband. We worden volledig ingepakt in een wetsuit met knielappen: sokjes, een overal, een vest en daarbij nog botjes en wanneer we de eerste keer onze band uittesten buiten de grot, weten we waarom: het water is ijskoud. In de grotten drijven we, klimmen en klauteren we en springen we 2x (achterwaarts met de band) van een watervalletje terwijl boven ons ontelbare glimwormen het plafond doen oplichten en ons de weg naar buiten tonen.
's Avonds rijden we naar Rotorua waar de rotte ei-geur ons al tegemoet komt ... wordt vervolgd.