Vive La France! En vooral het feit dat Cambodja vroeger een Franse kolonie was in tegenstelling tot onze vorige stops waar de Engelsen zich hadden gevestigd. We kunnen immers terug gewoon rechts van de baan rijden en je vindt hier overal bakkers met baguettes. Sindsdien staat af en toe baguette met banaan op de menu, een welkome afwisseling met alle rijst.

We landen 's morgens vroeg in Cambodja, Siem Reap waar we worden opgewacht door een tuktukchauffeur om ons naar onze guesthouse te brengen. We hebben ondertussen al tuktuks gezien in alle maten en kleuren. Meestal zijn deze karretjes een geheel, deze bestaat uit een aparte motor met halverwege zijn zadel een aanhangwagen (of remork zoals zijn nummerplaat zegt) gemonteerd. De overvriendelijke chauffeur, een eigenschap die hij met zijn landgenoten deelt, wordt ook onze gids de komende dagen.
Als eerste bezoeken we het drijvend dorp op Tonle Sap. We werden vergezeld door een Oostenrijker uit Wenen die in Duitsland woont. Omdat een soloboottocht hem te prijzig was (een duo boottocht vonden we ook al behoorlijk prijzig), ging hij met ons mee. Hij vertelde ons dat deze enorme rivier een half jaar geleden slechts een 10tal meter breed was. We kunnen het ons amper voorstellen, overal waar je kijkt is water. We komen onderweg een drijvende kerk tegen, een drijvende school en de boothuisjes zelf zijn vaak miniscuul maar toch wordt er geleefd, gekookt, geslapen, ...met heel het gezin.
's Middags proeven we onze eerste Cambodiaanse maaltijd, Amok dtray en Lok Lak, mmmm. Deze keuken bevalt ons wel. Daarna gaan we richting Angkor om de eerste tempels te bezoeken. Onderweg voelen we ons een beetje in Belgie: brede parklanen, een meer, loofbos en een zonnetje achter de wolken waardoor het een aangename 25C was. Het fort van Oelegem kan echter niet op tegen de prachtige ruïnes die we hier zien.
Ook de volgende dag bezoeken we verder alle sites. We starten met een zonsopgang (4u30 opstaan) aan Angkor Wat. Het is er echter zo druk met overal klikkende camera's rondom, dat we al snel besluiten de achterkant van de tempel te verkennen. Zo zien we als 1e de zonsopgang, helemaal voor ons alleen, en kunnen we in alle stilte de tempel bezoeken. Zalig! Wanneer we terug vooraan komen, komt ook hier de zon langzaam piepen over de torens, ideaal. Doordat we ook als eerste vertrekken, is er geen volk bij de andere tempels die we bezoeken. Het enige wat we rondom ons horen zijn vogels, krekels (en welke insecten nog meer wil ik niet weten). Heel speciaal. Helaas wordt de stilte af en toe verstoort door een plaatselijk muziekgroepje dat naar ons gevoel niet zo harmonieus klinkt. We doen ook Ta Phrom aan, waar Lara Croft aka Angelina Jolie heeft rondgelopen. Deze tempel is bijna niet gerestoreerd en lijkt daardoor echter dan sommige anderen. Steenhopen, ingestorte muren en er staan vele bomen met enorme wortels op en tussen de muren, heel knap!
We hebben ook de afgelegen sites van Banteay Srei en Kbai Spean bezocht met de tuktuk. Vooral van de tocht door dit mooie binnenland hebben we genoten met zijn frisse groene rijstvelen, pittoreske dorpjes en overal fiesters ipv auto's. Die dag hebben we ook 2 blackies gezien, vieze grote tropische spinnen ter grootte van Lies haar hand. Al chance veilig in hun web maar Lies had toch veel minder zin in haar junglewandeling naar de rivier van de 1000 linga's....

In Siem Reap worden we heel vaak aangesproken door staluitbaters, verkopers, tuktukchauffeurs ... die met een zagerige stem roepen laaaadyyyyy, cold waaaaater, breakfaaaaast, ... en in de namiddag cold beeeeeeeer. Wanneer je hun kraampje uitkiest om iets te bestellen zijn ze dolgelukkig. Daarnaast zijn er in Phnom Penh veel meer tuktuks dan nodig waardoor we elke 5m 'nee' moeten antwoorden. We hebben dit de laatste dag zelfs opgegeven en negeren ze gewoon. 1x nee antwoorden was immers vaak niet voldoende, zwijgen begrijpen ze sneller. Er zijn er ook veel die leuren met boeken, armbanden, prularia, ... heel vaak kinderen die eigenlijk op school horen te zitten. Ook de schoolkinderen lijken veel te zelfstandig voor hun leeftijd: zelfs de kleintjes gaan alleen met de fiets naar school of je ziet ze helemaal alleen op die grote rivier met een klein bootje varen.
Verder zie je hier ook veel bedelaars o.a. slachtoffers van de landmijnen. Heel triest om te zien, vooral wanneer het kinderen zijn die niet om geld maar om eten vragen. Ook zij zijn soms te aanhoudend. Hoewel we voor hen wel onnoemelijk rijk zullen lijken, kunnen we echt niet iedereen iets toesteken...

Na Siem Reap bollen we richting de hoofdstad Phnom Penh. Het eerste wat we zien bij het binnenrijden van de stad is het 'tied gun monument' en dat mag je letterlijk nemen. Een eerste verwijzing naar hun pijnlijke geschiedenis en hun hoop voor de toekomst. 's Avonds gaan we op verkenning in Wat Ounalom waar ze een stupa hebben met een wenkbrauw van Boeddha. Het Boeddhabeeld was in gezelschap van 2 kegels met kerstlichtjes (mini kerstbomen dus) en achter zijn hoofd een draaiende schijf met cirkels op alsof ze iedereen willen hypnotiseren. Een rustig momentje geknield bij het beeld (het was er te laag om te staan) wordt opgeschrikt door een enorme kakkerlak die enkele centimers voor Lies haar knieën voorbijwandeld... brrrr! Na de hitte van overdag vinden we afkoeling langs de Tonle Sap rivier (juist voor hij zich bij de Mekong voegt) op de gezellige dijk aan Sisowath Quay.
We zijn erg onder de indruk van de Killing Fields in Choeung Ek en van het Toul Sieng Geocide Museum. De gruwelen zijn ondenkbaar en eigenlijk nog maar heel recent. Het museum was de voormalige gevangenis waar mensen gefolterd en ondervraagd werden voor ze naar een Killing Field werden gebracht. Alles is nog exact zoals ze het gevonden hebben, de lijken hebben ze weggehaald maar er hangen wel enkele foto's van in welke staat ze gevonden hebben (zwart-wit en erg vergeeld, maar toch confronterend genoeg). Je vindt er ook nog de torteltuigen, foto's van doodsbange gevangenen waaronder kinderen ...
Verder hebben we veel gewandeld in deze hoofdstad zonder wolkenkrabbers (een groot contrast met Maleisië) waar een leuke koloniale sfeer hangt (het drukke verkeer niet meegerekend). Er zijn heel veel marktjes die we kort bekijken: binnenin zijn de straatjes immers zo nauw en druk dat het soms veel te benauwd is (zeker aan de slachterijen). We hebben nog eens een wat bezocht, Wat Phnom dat op een heuveltje ligt. Een lichte stress ... zijn er aapjes? We hebben nog al onze bananen, dus dan weet je het antwoord. Daarnaast zijn we het independence monument en het liberation monument gepasseerd waarna we een frisse Angkor pint en cranberry limoen sap hebben gedronken in de Foreign Correspondents Club: ook hier even terug in de (koloniale) tijd, met zicht op de rivier. 's Avonds hebben we Khmer BBQ gegeten, heel lekker. De andere specialiteiten die je hier volop vindt, zijn we toch maar gepasseerd: gefrituurde kikkertjes of varken (in zijn geheel) aan het spit die je op elke straathoek vindt. We zijn ook al een keer gebakken krekels tegengekomen en jawel ook gefrituurde tarantula's...
De laatste dag gaan we richting het koninklijk paleis. Lies voorzien met sjaal zodat ze gepast gekleed zou zijn, blote schouders mag immers niet. Rarara... het koninklijk paleis is de enige plek waar een sjaal ook niet mag. Dan maar eerst naar het nationaal museum waar er veel van de origniele angkor beelden staan. In de namiddag (na een filmpje op HBO of Starmovies, ideaal om de heetste uren van de dag door te brengen) met t shirt met lange mouwen terug richting paleis... wat zijn we daar afgezet: 12,5 USD voor de zilveren pagode want het paleis was gesloten en in en rond de pagode was er niet veel te zien.
Onze laatste avond was er vuurwerk speciaal voor ons (of omwille van 11/11) en we hebben een laatste keer Amok en Lok Lak gegeten... Op nu naar Vietnam en naar loempia's.