De feiten:
Lhasa ligt op 3600m hoogte. We zijn vele passen gepasseerd boven de 4000 en 5000m en zijn tot 5300m gestegen.
McDonalds heeft er nog geen vestiging (al is er wel een Chinese fastfoodketen Dico's). Esprit wel!
Cola en pepsi zijn ook volop aanwezig (en de varianten sprite, ice tea...). Lays nog niet.

In Tibet hebben we als eerste Lhasa bezocht, waarbij een rondleiding
hebben gehad - een gids is immers verplicht - in de Jokhangtempel en het Potalapaleis. In deze laatste krijg je maar een uur de tijd en je mag nergens foto's nemen. Rondgewandeld (steeds met de klok mee) in de gezellige wijkjes met overal kraampjes en diepgelovige Tibetanen, meestal in traditionele kledij, met gebedskralen en molentjes, die ook steeds met de klok moeten meedraaien. Ook rond het Potalapaleis gewandeld en het plein erover bezocht met een groot monument ter ere van de bevrijding van Tibet.

Op 11/9 zijn we onze rondreis begonnen in dit prachtig land. 4x4 toyata landcruiser richting Samye. De normale weg was immers te veel om dus dan maar off road gereden. Heerlijke fried yak momo's gegeten alvorens te vertrekken richting Gyantse. Enkele bergpassen gedaan (tot meer dan 5200m) met de meest prachtige uitzichten. Bovendien lijken ze alles wat mooi is, heilig te noemen, waardoor er ook niets aan veranderd mag worden. Dat hebben ze slim bedacht hier ;-)
De eerste sneeuw gezien bij de gletsjer en de eerste koude gevoeld. Ondanks de grote hoogte is het immers meestal zeer warm in het zonnetje. Het was het eerste voorsmaakje van hoe het zou voelen om op 5000m te overnachten: wakker liggen van de kou dus.
Eveneens kennisgemaakt met trajectmeting dat ze hier al veel langer kennen dan bij ons. Op punt a pik je een formulier op met je vertrektijd en de verwachte aankomsttijd... voor punt b sta je een half uur stil om niet te vroeg te passeren :-)
Verder via Shigatse (met de grootste boeddha ter wereld) en Sakya over de friendship highway - ook toevallig de plek waar we Remco en Melissa voor het 1 hebben gezien, onze vaste tafelgenoten aangezien hetzelfde traject volgden en nu ook hier in Kathmandu verblijven - richting Rongbuk gereden... Mount Everest Basecamp (na een 5 tal pas- en permitcontroles) waar al de tentjes klaarstonden van de eerste trekkers dit jaar. Helaas 2 dagen te veel wolken om Mt Everest volledig te zien.
Opnieuw off road naar Lao Tingri, langs de vele kudde yaks met nomadententjes bij en door te velden met gerst. Het ferme landschap maakte de 3u hobbelige weg (door berg, dal en rivier) zeker de moeite waard. Eveneens een beeld gekregen van hoe de mensen hier leven. Het contrast is groot en onze 'basic' accommodatie (met overal elektriciteit (via zonne-energie) en met zo goed als overal stromend water op de kamer en wel altijd enkele uren per dag warm water) lijkt luxueus in vergelijking met het dorpsleven hier. Mensen doen hun was en afwas en waarschijnlijk ook het douchen in de rivier. Hun leven lijkt vooral te bestaan in het bewerken van de velden of het hoeden van hun kuddes.
Op 18/9 waren we al veel te vroeg bij de grens in Kodari - ook hier kwam de toyata goed van pas gezien de vele watervalletjes over/op de weg -, we hadden best nog wel wat verder dit mooie land willen zien.

Prachtig land, inderdaad het dak van de wereld. Ons af en toe gewaagd aan een bergwandelingetje maar door de grote hoogte waren we al na 5 passen volledig buiten adem. Verder geen hoogtezieke, enkel op 5000m een lichte hoofdpijn bij Tim en over het algemeen hebben we ook wel niet zo goed geslapen.Hier komen we zeker nog eens terug (tenzij ze ook yakvlees naar Belgie beginnten te exporteren :-).