'Tibet was peacefully liberated in 1951.' Of dat is toch wat onze kaart van Lhasa ons vertelt. en het grote standbeeld met juichende Tibetanen dat over het Potalapaleis staat, moet ons hetzelfde doen geloven.Onze gids daarentegen laat ons al meteen weten dat er wel wat soldaten rondlopen, zeker sinds 2008, en dat we bv in het Potalapaleis niet zomaar alles mogen zeggen. De soldaten in burger verstaan daar immers Engels...

Toch zijn we vanaf dag 1 enthousiast over Tibet: we worden ontvangen met een traditionele witte sjaal,het land is supermooi (geen miljoensteden hier, veel bergen), de mensen zijn vriendelijker en kunnen beter Engels, de kindjes roepen altijd enthousiast hello naar ons en zijn erg in hun nopjes als we hello terugroepen. Erwordt hier minder gerocheld (het zijn vooral de Chinese toeristen die het hier doen) en ook de tempels vinden we hier mooier. Het eten is echt heel lekker (Yakburger, yakstoofpotje, yak sizzler, yaksteak, yakyoghurt, yakdumpling of domo zoals ze die hier noemen), het smaakt ons beter dan in Chinaen je weet dat er zeker geen hond of kat op de menu staat. Over de boterthee zijn weminder enthousiast: beeld je een tas solo vloeibaar in, halflauw opgewarmd en je komt dicht in de buurt.

Wat in Lhasa inderdaad in het straatbeeld het meeste opvalt zijn de Chinese soldaten en politie die overal opgesteld zijn, met groot geweer, meestal in de buurt van de belangrijkste tempels. Onze gids Tikki is wel subtiel kritisch over de situatie met China en vertelt soms anekdotes over de Chinezen. In het Potalapaleis zei ze dat bij 1 van de eerste dalai lama's de Chinese gidsen altijd heeluitgebreid vertellen omdat deze toen almet de Keizer van China contacten had - om dus eigenlijk te vertellen dat Tibet toen al bij China hoorde. Ook hebben de meeste Tibetanen een foto van de verbannen dalai lama verborgen achter de foto van de door China verkozen lama.
Langs de andere kant merk je hoe moeilijk de situatie is voor hen: oppassen met wat je zegt, amper bewegingsvrijheid (bv speciale aanvraag nodig als je naar het buitenland wil reizen of naar de bergen hier - die dan meestal niet wordt toegestaan), de tempel die enkel nog is opengesteld voor toeristen - de Tibetanen bidden buiten op de grond, ... Op een van de meest heilige bergen hebben de Chinezen een grote tv-antenne geplaatst en ergens anders hebben ze de Tibetaanse gebedsjaals verbrand. Ook onze bewegingsvrijheid is beperkt: om te beginnen is er speciale permit die je moet aanvragen voor je Tibet binnen mag, daarna vraag je er een andere aan om rond te reizen - waarbij je niet meer van je route mag afwijken, je bent verplicht een gids mee te nemen naar de kloosters en tempels en andere belangrijke plaatsen.

We hebben enorm genoten van onze rondreis (verslag volgt) in dit mooie land en wat ons betreft verkiezen we Tibet boven de rest van China. Tibet - China: 1-0